“Kus, kus” komt er telkens uit mijn mond. De eerste woorden van een overleden moeder aan haar dochter en precies de twee woorden die haar moeder altijd tegen haar zei. De overleden vader die vertelt over de ketting met zijn as die zijn dochter onlangs op Vaderdag had gedragen. De overleden opa die zich wederom met de bel van vroeger voor zijn kleindochter bij mij kenbaar maakt. Na het ‘aanbellen’ komt hij vaak met een bericht dat nog staat te gebeuren tot de vreugdevolle post over een door een instantie verleende vergunning aan toe!
Ik herinner mij ook de ontmoetingen waarbij ‘ik’ dankzij mijn paranormale gave energetisch inzicht, handvaten en healing mag doorgeven in relaties. Er is geen zwart of wit, geen goed of fout, geen oordeel en veroordeling. Wat overblijft is het verhaal achter de mensen, het verhaal van de klant, maar ook het verhaal van hun naasten, zoals een partner, ouders en/of hun kind(eren).
Ik herinner mij de moeder van een klant die afwezig was. In haar afwezigheid bevond ze zich in een prachtige sfeer. Een paar weken weken later is ze overleden. Achteraf bezien heb ik haar overgang die energetisch al gaande was mogen waarnemen. Ik herinner mij de klant die tijdens een ZielsBewustZijn-ochtend haar vader aan de andere kant zag staan. Enkele dagen later bleek haar vader ziek te zijn en enkele weken later is haar vader overleden. Klanten die op een andere manier aards afscheid van hun dierbaren nemen omdat zij een diepere inkijk in het verhaal van hun naasten mochten krijgen.
Ik herinner mij de kinderen van een (bewezen) miskraam die zich met een hoge, prachtige en liefdevolle energie melden. Het kindje dat zich voor haar ouders meldt om geboren te worden. Voor de ouders was het aardse boek gesloten, op zielsniveau niet. Een oude pijn voerde nu de boventoon, terwijl in stilte de ziel de ondertoon voerde.
Ik herinner mij de klanten die door oefeningen zelf hun inzichten ervaren en de klanten die zelf fysieke waarnemingen ervaren. Prachtig, waardevol en onvergetelijk! De klanten die vlak na binnenkomst hun tranen laten gaan, omdat ze gelezen, gezien en geraakt worden. Door het verhaal, in liefde doorgegeven, en de ruimte!