Wat ben ik deze jongeman dankbaar, wat kwam je goed door.
Tijdens de ontmoeting met je moeder sprak ik met haar over de band die ze met de moeder van haar moeder heeft, ook nu oma voorbij haar aardse leven is. Ook sprak ik over de vader van haar vader en hoe het verleden van opa mogelijk op bepaalde aspecten doorwerkt in haar leven.
Toen zei je moeder: “Waarom spreek je niet over mijn zoon die overleden is?”
Ik schrok, want ik had je nog niet opgemerkt. ‘Boven’ weet dat ik terughoudend ben wanneer het om kinderen gaat. Ik ben een perfectionist en zeker wanneer het om kinderen gaat. Ik besloot om dit met je moeder te delen. Ik vertelde dat wanneer ik eenmaal ‘weet’ dat je er bent en de vertolking minder perfect mocht gaan dit onverlet laat dat JIJ er bent! Boven wist dat je moeder over je zou beginnen, daarom had ik je nog niet opgemerkt. Ik besloot om het aan te gaan.
Je kwam dichterbij, ik voelde dat ik werd opgetrokken, alles werd lichter en liefdevoller. Alsof ik even jou mocht worden. Je vertelde over jouw horloge dat je moeder nu draagt. Je vertelde over je kinderjaren, je specifieke hobby’s zoals het lezen van de “Suske en Wiske” en hoe je als kind een terrarium had en met jouw vergrootglas de dieren observeerde. Over je liefde voor dieren en de troost die je van dieren ervaarde. Jouw fascinatie voor mensen en hoe je het leven als kind ervaarde.
Je vertelde over je ziekbed, wat er op je lag en waar, wie er aan je bed stonden en waar. Je vertelde over je verloofde van destijds, het hart dat je haar nog steeds toedraagt, de kinderen die ze nu heeft en dat je over deze kinderen waakt. Je vertelde over een ring. Dit bleek de ring die je moeder tijdens jouw ziekbed aan je verloofde heeft gegeven. Je verloofde die op de dag van de ontmoeting jarig was! Je liet me het verdriet tijdens jouw ziekbed voelen. Een intens verdriet. Vervolgens liet je me een ongelofelijke liefde voelen. Een liefde die ik nooit meer zal vergeten. Het was de liefde die je voelde toen je in het ziekbed lag, de liefde van de mensen aan het bed om je heen voor jou. Je liet me voelen hoe dit voor je was, een liefde die je nog nooit op deze wijze had ervaren. Het was net alsof je nu deze liefde kon voelen, juist nu je eerder het aardse leven verliet dan je ouders. Het bleek dat je destijds met je moeder over deze liefde had gesproken en hoe belangrijk dit voor je was en eigenlijk altijd is geweest. Je sprak over een briefje dat met je mee de kist in ging.
Je vertelde over dat wanneer je moeder je graf bezoekt zij met haar handen over de rechtopstaande steen van jouw graf strijkt. Over hoe ze rond om het graf heen loopt, terwijl dit eigenlijk net niet past. Hoe ze op de begraafplaats altijd haar vaste route loopt. Je vertelde haar haar pad te vinden en soms een andere pet op te zetten. Je sloot af met een knuffel. Dat wat tijdens het aardse leven ook precies bij jou paste. Je moeder kon bijna alles bevestigen. Er was voldoende bewijs, met boodschappen die bij het nu pasten.
Dankjewel voor jouw licht en liefde jongeman!