(beknopte, gedeeltelijke weergave)
Vlak voor de ontmoeting ‘zie’ ik een traditionele dans in klederdracht en ‘hoor’ ik Palinka symbool voor het land van afkomst van de klant. Ook laten ‘ze’ me een kaars zien.
“Jij bent van d puntjes op de i”, zeg ik als eerste tegen haar. Ik ook, dus dat verbindt. We spreken over de energetische achtergrond van de klachten die ik tijdens de voorbereiding doorkreeg. Precies een klacht waar ze geruime tijd last van heeft en een klacht waar ze onlangs last van heeft. We spreken over twee specifieke leeftijden die ik doorkreeg. Eén leeftijd waarop haar leven aan een zijden draadje hing en één leeftijd waarop ze geen contact meer heeft met één van haar inmiddels volwassenen kinderen. Ik voel dat het kind het benauwd heeft, ook in relatie tot de moeder, en dat het nu ruimte nodig heeft.
Ook spreken we over haar broer waar ze geen contact meer mee heeft. Ik ‘hoor’ dat de broer zijn deel van de erfenis niet heeft gehad. De broer is inderdaad van mening dat hij zijn deel niet heeft gehad. Ik ‘voel’ dat de werkelijke behoefte van de broer is om erkend en gezien te worden. Ik ‘voel’ dat de klant binnen het gezin, met alle respect, als prinses is behandeld. De klant erkent het, het klopt, ook omdat zij als enige naar Nederland is gegaan. De broer is bij zijn ouders gebleven en in hun traditie krijgt de broer dan ook de erfenis. Ik ga voorbij aan de traditie en voel dat het de liefde is waar beiden behoeften aan hebben. Broer en zus doen elkaar pijn en kunnen elkaar pijn doen omdat de liefde hen samen verbindt. We hebben gesproken over haar energetische power en wat zij daarmee in de kosmos neer wil zetten richting haar broer en haar kind. Dezelfde power waardoor zij ook klachten heeft gekregen.
Ik ‘voel’ hoe ze vasthoudt aan familiaire waarden en standaarden, aan familiaire tradities en hoe ze vasthoudt aan het verleden. Ik voel ook dat dit voor haar niet meer werkt, dat ze dit los mag laten, door de deur mag gaan en het nu zelf mag doen. Ze is niet haar familie, ze is niet haar broer, ze is niet haar kind.
Tijdens het contact maken met haar ouders zie ik broodjes die de oven in gaan en vervolgens worden de broodjes op een tafel met een speciaal tafelkleed (met borduurwerk) en met kaarsen gezet. Ik voel dat het om een viering gaat en dit blijkt hun paastraditie te zijn. De ontmoeting is precies op de dag dat de voorbereidingen voor het orthodoxe Pasen beginnen. Voor de klant staan de broden en de kaarsen voor het delen met de doden.
Moeder laat mij een door dochter gemaakt ‘schilderij’ zien en in het ouderlijk huis heeft gehangen en vertelt dat dochter vroeger ook al creatief bezig was. Vervolgens ‘hoor’ ik buitenhuis, het huis dat de dochter voor hen heeft gekocht en ‘voel’ ik hun dankbaarheid hiervoor. Ik ‘zie’ beide ouders in de tuin aan het werk en ik ‘voel’ hun vreugde. Haar moeder wenst dat haar dochter weer opbloeit en weer kleur aan haar leven gaat geven en sluit af met een zoen.
Een ontmoeting met de puntjes op de i (lijkt wel een kaars ;)), of een ontmoeting met de hoofdletter I.