10 maanden geleden schreef ik over een dame met long covid die ik heb laten weten dat ZielsZijn voor haar van betekenis kan zijn. Zij staan er niet voor open. Ik eindigde met: “Onlangs krijg ik uit het niets bij iemand die ik tegenkom een specifieke klacht door.. Wees gerust, ik houd mijn mond, want ik ‘weet’ dat deze dame wanneer de nood hoog is wel open staat voor ..dat er meer is!”
Deze laatste dame is onlangs langs geweest! Zonder informatie vooraf mocht ik met haar spreken over werk en moederschap. En natuurlijk heeft ze die specifieke klacht. We mochten over de energetische oorzaak spreken en fysiek kon de klant voelen dat er aan werd gewerkt.
Inmiddels zat ze met een burn-out thuis. We hebben gesproken over de “pas op de plaats” die ik tijdens de voorbereiding voor haar doorkreeg. Zij mocht middels een oefening ervaren wat een “pas op de plaats” voor haar betekent. Juist tegen haar mocht ik zeggen dat een pas op de plaats ook leiding nemen is.
Ik mocht met haar spreken over haar miskraam. Middels een helder beeld mocht ik de plek zien waar het kindje is begraven. Ook mocht ik weten hoe haar zoon, dat na het kindje van de miskraam is geboren, de miskraam ervaart. Een zoon uit velen, een kind met een bijzondere intelligentie, een kind dat door de mensen heen ziet. Ik ‘voel’ ook dat dit soms spanning geeft omdat de omgeving niet zo ‘ver’ is. Hij is gevoelig voor spanningen, niet specifiek voor prikkels. We hebben gesproken over welke spanningen hij ervaart en hoe hij deze ontlaadt. Hij heeft een gevoelig lichaam en het is van belang dat zijn ouders eventuele lichamelijke klachten serieus nemen. Hij heeft op dat moment ook een klacht en de moeder wilde al contact opnemen met de osteophaat.
Ik ‘voel’ dat hij eigenlijk een buitenkind is. ‘Boven’ laat me weten dat hij een vriendje met een grote tuin heeft. Hij mag daar graag in bomen klimmen en ik ‘zie’ een boomhut. Ik ‘voel’ hoe gelukkig hij hier is en grap dat hij daar beter een arm kan breken dan dat hij niet in bomen kan klimmen. Hij heeft bij een ander vriendje inderdaad zijn arm gebroken.
Ik moedig moeder aan om energetisch met haar zoon over de miskraam te spreken want dit is ook zijn wereld. Wanneer ze eraan toe is, kan ze met hem ook over het kindje van de miskraam spreken. Toen ze als gezin ooit op de plek waren waar het kindje is begraven, sprak haar zoon over de vlinder die hij toen precies daar zag. Het greep de moeder aan, maar er werd niet over het daar begraven kindje gesproken. ‘Toevallig’ spreekt haar zoon een paar dagen voor de ontmoeting met zijn moeder over dat hij niet alleen is en dat hij bepaalde waarnemingen heeft.
NB Bovenstaande is maatwerk, iedere ziel ervaart een miskraam anders. Samen met mijn team kan ik de energie dikwijls oppakken, omarmen en liefhebben. Dit is als betovering! Ik nodig moeder uit om nog eens langs te komen om dit ook te ervaren. Net als haar zoon weet dat er meer is.