Energiewerker ben je altijd. Ook op vakantie. Eigenlijk lees ik bewust en/of onbewust mensen die ik spreek altijd. Gewoon even door de ‘scanner’. Hoe voel je voor mij? Wat valt mij op? Tijdens de vakantie had ik een paar bijzondere ervaringen. Wanneer ik zo’n ervaring heb, ben ik vaak alleen of samen met mijn dochter en gaat mijn energie op dat moment bewust of onbewust ‘omhoog’.
De eerste ervaring is met een meisje dat door haar vader naar de speeltuin wordt gebracht. De buik van haar vader viel mij meteen op. De vader was te intens op iemand gericht. Wanneer ik een bepaalde intensiteit waarneem, kan het bij iemand tot fysieke klachten leiden. Deze gerichtheid, hoe goed bedoeld ook, was niet op een effectieve manier. Ik wist dat de gerichtheid niet op het meisje was. Het was een bijzonder meisje, verstandelijk liep ze een beetje achter, energetisch liep ze ver vooruit. Eén uit honderden of misschien uit duizenden. Een meisje met een ontzettend sterk rechtvaardigheidsgevoel. Energetisch eigenlijk minder in balans. Uit het niets begon ze op een gegeven moment over haar broer te praten. Toen werd het mij duidelijk. Haar broer was degene waar haar vader zo op gericht was. Later zag ik ze nog één keer met z’n drieën lopen, meisje voorop met daarachter haar broer en daarachter haar vader. Ik ‘scande’ ze, mijn gevoel klopte.
Tijdens een kinderactiviteit spreek ik met een vader. Meteen valt mij zijn energiepunt bij zijn hart op. Nog nooit heb ik dit energiepunt zo groot bij iemand gezien. Energetisch eigenlijk minder in balans. We komen te spreken over zijn werk. Op een gegeven moment zegt hij letterlijk: “Ze stuiten me soms tegen de borst.”. Geen wonder, gaat er door me heen met zo’n groot hart energiepunt.
Op het springkussen zie ik een meisje waarbij haar eerste energiepunt minder in balans is. Ze voelt zich niet altijd veilig. Kort daarop zie ik haar vader voorbij komen en is het voor mij duidelijk waarom. Veiligheid is een breed begrip. Het doet me denken aan enkele kinderen die ik op de opvang heb gezien. Sta er goed bij stil, of je je baby, dreumes, peuter of kleuter naar de opvang brengt. Dit is individueel maatwerk. Het eerste energiepunt ontwikkelt zich juist in die jaren. Ook ontwikkelt je kind zich geestelijk!
Een andere ervaring is met een man die ik eerder had ontmoet. Zijn longen vielen mij toen op. Hij bleek een longziekte te hebben, maar toch zag ik meer. Toen ik hem na een paar maanden weer zag, vertelde hij dat hij voor zijn longen in het ziekenhuis was opgenomen. Mijn team laat mij weten: verkeerde diagnose. Dus ik vraag: “Hoe luidde de diagnose?”. Waarop de man antwoordt: “Ze hadden in eerste instantie een verkeerde diagnose.” Soms heb je geen woorden nodig.
Ook heb ik ervaringen waar ik diep door ben geraakt. Zo valt de jongedame van de pannenkoekenkraam mij op. Wie ze is en hoe ze met kinderen omgaat ontroert me. Ik ben er letterlijk even van slag van. Net als een man die met zijn hulpbehoevende vrouw uit eten gaat. Wat een liefde voel ik bij deze man voor zijn vrouw. Zo ontroerend. Grootse liefde tussen mensen komt bij mij altijd binnen. Altijd een geluksgevoel met gelukstranen.
Tijdens één van de laatste dagen komen we ouders van een hulpbehoevend meisje tegen. Onderwijl we met hen spreken laat mijn team (figuurlijk) engelenvleugels op de schouders van haar moeder zien. Ik zeg haar dat ze een moeder met engelenvleugels is en ze begrijpt het.
Na de vakantie viel mij een vrouw op, er was keihard op haar ziel getrapt. Een moment later zag ik een andere vrouw die bijna letterlijk een jongeman met zich meedroeg. Het was voor het eerst dat ik het op die manier en zo duidelijk zag. Ik keek er zelfs raar van op. Ze leek niet gelukkig.
Tijdens vakanties vraag ik me op een gegeven moment altijd af: zou ik mijn ‘talent’ nog hebben?. Op de dag dat ik me dat afvroeg kwam ik een bekende tegen. Uit het niets vertelt hij over zijn maandenlange burn-out. Op dat moment is mijn interesse gewekt en gaat mijn ‘scanner’ aan. Mijn team laat mij touwen rond zijn middel ‘zien’. En ik ‘voel’ dat er aan hem wordt getrokken, (en de diepte daarvan in zijn leven), en dat hij klachten moet hebben op de plek van de touwen. “Wordt er aan je getrokken?” vraag ik nonchalant. En ja, daar kwam het beknopte relaas. “Heb je fysieke klachten rond je bovenmiddel?” vraag ik nog nonchalanter. En ja, dat klopte. Nu doe ik geen ontmoetingen op het plein, dus na het scanmoment gaat de scanner ook weer uit.
Bijna elke ervaring heeft een open einde. Ik nodig ze niet actief uit. Ik kan niet meer doen dan vertrouwen op het leven, zichtbaar zijn en me openstellen voor een daadwerkelijke ontmoeting.